Jak to, po świętach ?

Przejedzenie, zaskoczenie i niezrozumienie. Trzy hasła oddające moje samopoczucie po minionych dniach świątecznych i nie tylko. Oczywiście same Święta przebiegły bardzo sympatycznie i duchowo. Tylko efekt po nich jest, jak wymieniłem wyżej. Przeglądając dzisiejszą gazetę zaintrygowany byłem artykułem o części Polaków wyznających "prawdę" o tragedii sprzed 2-óch lat. Słusznie autor napisał, że to jest część społeczeństwa zakompleksiona, prosta w swoim sposobie tzw. myślenia i zachowaniu (ale dobrze ubrana jak to wczoraj powiedział o uczestnikach protestu pod Pałacem Prezydenckim "niedorzecznik" prasowy znanego ugrupowania, które straciło w tragedii sprzed dwóch lat jedynie lub aż, około 10 osób spośród 96 tragicznie zmarłych). Nie napisane były takie sformułowania wprost, lecz dające się tak odczytać. W każdej większej grupie ludzi powiązanych różnorakimi więzami są odłamy tzw. inaczej myślących. Według nich, idących jedynie słuszną i zgodnie z (ich) prawdą, drogą. Może ta droga być nierealna, widoczna tylko przez nich, ale powinni po niej kroczyć dumnie ze sztandarami (jakimi ?) wszyscy. Reszta to wrogowie, sprzedawczyki itd. Dlaczego o tym piszę. Właśnie ze względu na Święta, które zakończyły się dwa dni temu. Te Święta ! Najważniejsze Święta dla m.in. tej części społeczeństwa idących - jedynie słuszną drogą. Czy przeżywanie minionych Świąt, ich wymowy, nie pomogło "Tym” ludziom w zrozumieniu sensu wybaczania (chociaż nie wiem czego), podania "wrogowi” ręki. Niestety, faktycznie Oni chyba nie maja nic wspólnego z Kościołem, którego się mienią wyznawcami. Jestem wyznawcą, a zarazem wiernym temu Kościołowi i dlatego tym bardziej tego nie rozumiem. Czasami słyszę, że tacy jak ja to odszczepieńcy. Tylko dziwne, że takich w moim Kościele jest większość. Co na to inni, Ważniejsi wyznawcy mojej wiary ? Pewnie niektórzy powiedzą, że "My” to sekta, a Oni (w znacznej mniejszości) to Kościół - tylko jaki ?